Το πέρασμα

Fr En Gr

Τα δάχτυλά μου τσαλακώνουν φύλλα
Και τα μαδούν
Χαράζουν λέξεις
Αντιφατικές , μονότονες

Λέξεις ωχρές και ανιαρές
Σκληρές, φθινοπωρινά φύλλα

Το μελτέμι σηκώνεται
Φυσά και σου παίρνει την ανάσα
Σε αρπάζει και πετάς μακριά
Φθινοπωρινό φύλλο

Το χέρι μου σε κρατά
Και σαστίζει
Ο χρόνος σε παρασέρνει
Είναι φυλακή

Ο αέρας είναι στην ώρα του
Κι αυτό με πληγώνει
Ο αιθέρας σε φωνάζει
Η καρδιά μου συνθλίβεται

Άσκοπα, το χέρι μου κινείται
Η Λάμψη σε τραβά, σε απάγει

Τα μάτια μου καρφώνονται
Ενώνονται
Αλλά η αχτίδα σε στοχεύει
Και σε παρασέρνει

Τα βήματά μου βρίσκονται στο δρόμο σου
Όμως η γη με αρπάζει
Ο ήλιος σε αναφλέγει και σε κομματιάζει
Σε μετριάζει, σε διασκορπίζει

Και η Άσπρη Οθόνη σε εισπνέει
Η Πυκνή Συννεφιά σε λαχταρά και σε αποσύρει

Φαντάσου την Πορεία
Αιχμάλωτος, τυφλωμένος από αμφιβολία
Μέσα στο μεγαλείο του, υπό κατάρρευση
Ο Χρόνος μας δοκιμάζει

Τα χέρια μου είναι γεμάτα λέξεις
Και κρατώ ένα στυλό
Όμως ο ουρανός είναι Φθινοπωρινός
Άχαρος, γκρίζος, μονότονος

Αγνοώ τις αναμνήσεις μου
Αλλά το χέρι μου τις συγκρατεί

Οσμές αντηχούν
Στην μνήμη μου υπάρχουν γέλια
Και ρήματα για να τα εκφράσουν
Όμως η μέρα είναι Χειμωνιάτικη

Άσκοπα τα χέρια μου ανακινούνται
Ο ουρανός σε αποσύρει και φουντώνει

Τα Δάκρυά μου στεγνώνουν
Το όνειρό μου με ακολουθεί
Μολύβια να το εκφράσουν
Αν ξαναέρθει η Άνοιξη

Είδα την προκυμαία
Και στην αποβάθρα, σε είδα να περιμένεις
Ονειρεύτηκα το Πέρασμά σου
Είναι διαχρονικό

Αλλά μέσα στην αμφιβολία
Έχασα το Δρόμο

Μου έμειναν φύλλα
Λέξεις για να το εκφράσω
Μου έμειναν λέξεις
Φύλλα για να το γράψω

Έχω και πινέλα
Άσπρο για τον ήλιο
Χρυσό και μελί
Για να ζωγραφίσω τον ουρανό σου

Βρήκα την Πορεία
Χωρίς αμφιβολία

Για να φύγω σε ταξίδι
Για να βρω το Δρόμο
Υπάρχει η Βαρκούλα
Που οδηγεί στο Ποτάμι

Θα περιμένω την Άνοιξη
Να δαμάσει το Χρόνο
Για να πιστέψω στον ουρανό σου
Κρατώ το χρυσό και το μελί

Μου έμειναν φύλλα
Λέξεις για να το εκφράσω

Ονειρεύομαι την πόλη
Όπου κατέφυγες
Από χρυσό, χαραγμένη με διαμαντικά
Μπορώ να την φανταστώ

Μου έμειναν λέξεις
Φύλλα για να το γράψω

Μου έμειναν όνειρα
Τα στοίβασα
Για να φτάσω στο άλλο όνειρο
Θα πρέπει να πεθάνω

Για να φύγω σε ταξίδι
Να βρω το Δρόμο
Υπάρχει η Βαρκούλα
Που οδηγεί στο Ποτάμι

Βρήκα την Πορεία
Χωρίς αμφιβολία

Θα περιμένω να γίνω σοφός
Να είμαι πολύ μεγάλης ηλικίας
Για να δω αυτή την όχθη
Για να γνωρίσω το Πέρασμα

Θέλω να κόψω λέξεις
Αντιφατικές, μονότονες
Και φθινοπωρινά φύλλα
Του αμάραντου και ωχρόφαια

Θα πάω στο Ποτάμι
Να δω ξανά τη Βαρκούλα

Θέλω να κόψω ήχους
Συγκινητικούς, ανάλαφρους
Θέλω να κόψω γραμμές
Ηχηρές και οξύθυμες.

Θέλω να κόψω το χρυσάφι
Κοκκινωπό, Ξανθό, Φλογερό
Σμύρνα, λιβάνι, θυμίαμα
Αιώνιο, παροδικό

Τα δάχτυλά μου τσαλακώνουν φύλλα
Και τα μαδούν
Χαράζουν λέξεις
Αντιφατικές, μονότονες

Λέξεις ωχρές και ανιαρές
Σκληρές, Φθινοπωρινά φύλλα..

CBMarcopoulo 02/2006